در آیات قرآنی از جمله آیه نخست سوره اسراء و سوره نجم از اسراء و معراج پیامبر(ص) از مکه مکرمه تا قدس شریف و سپس تا «قاب قوسین او ادنی» سخن به میان آمده است و این که پیامبر(ص) همه عوالم و نشاتی که انسان ها می بایست بپیمایند، پیموده و به بهشت و دوزخ اخروی رفته است.

اما سخن در این است که آیا این سفر با جسد خاکی بوده یا با جسم هایی که بر اساس هر یک از عوالم فرق می کند و تفاوت هایی دارد؟

به نظر می رسد که پیامبر(ص) با جسد خویش بخشی را پیموده و با جسم هایی دیگر عوالم دیگر را سیر کرده است؛ زیرا جسد خاکی از نظر ظرفیت این قابلیت را ندارد تا عوالم دیگر را بپیماید؛ زیرا در هر عالمی ، جسم هایی مورد نیاز است که با طبیعت آن عوالم سازگار باشد و اگر جسم خاکی و جسد خاکی انسان این ظرفیت را داشته باشد از آن در همه عوالم استفاده می شده است؛ اما چنین ظرفیتی برای جسد خاکی نیست.

در آیات و روایات سخن از تبدیل عالم خاکی زمین و آسمان دنیا به عالم دیگری است که از جنس دیگری خواهد بود.(ابراهیم، آیه 48) از این روست که حوریان و نوجوانان نوکر و غلام آن جا از بدن هایی برخوردارند که لولو و مرجان و در و مانند آن هاست .(طور، آیه 24؛ انسان، آیه 19)

شاهد بر این که پیامبر(ص) با جسد خاکی معراج معنوی و قرب و تقرب را انجام نداده ، ترک و رهای این تن خاکی هنگام مرگ است؛ زیرا اگر این جسد خاکی ظرفیت آن را داشت تا پیامبر(ص) را در سفر اخروی همراهی کند نیازی نبود که از آن بیرون آید و جسدش را در خاک دفن کنند؛ در حالی که به صراحت قرآنی می دانیم که خوبان عالم از جمله پیامبران و شهیدان با مرگ خود در نزد خداوند خواهند بود و در آن جا روزی می خورند و بدان عالم در دوزخ عذاب می شوند(آل عمران، آیه 169؛ مومنون، آیات 99 و 100؛ نوح، آیه 25)؛ زیرا بهشت و دوزخ اخروی الان مخلوق الهی است نه آن که بعدا خلق خواهد شد چنان که روایات بسیاری در این باره وجود دارد که بهشت را مخلوق می داند.

به هر حال، آن چه ثابت است این که معراج پیامبر(ص) جسمانی بوده است نه جسدانی.